Batı müziğinde iki sesin arası iki eşit parçaya bölünmektedir ve arada kalan ses diyez ya da bemol ifadeleriyle tanımlanır. Ancak Türk Müziğinde iki notanın arası her birine koma ismi verdiğimiz 9 eşit parçaya ayrılmaktadır. 1,4,5 ve 8 komanın özel isimleri ve harfleri(rumuz) vardır. Makamları ortaya çıkaracak olan dörtlü ve beşliler oluşturulurken bu isimler ve harflerden yararlanılır.
Hani anne babaydık ya, Tanrı değildik. Hani büyük umutlarımız vardı çocuklarımız için, büyük hayallerimiz... Bizim sahip olamadığımız her şeye sahip olmalıydı onlar... Anne babamızın bize davrandığı gibi davranmamalıydık onlara, her istediklerini almalı, lüks okullarda okutmalı, hiçbir eksikleri olmamalı ve büyük, çok büyük adam olmalıydılar.
Ya çocuklarımız... Ya onlar, onlar acaba ne ister hiç düşündünüz mü? Düşündük mü?
Elbette düşündük. Hem de onlardan önce düşündük. Onlar adına her şeyi hayal ettik. İyi bir gelecekleri olsun diye çok çalıştık, çalışacağız. Her türlü güçlüğe göğüs gerecek, gerekirse en ağır işleri onlar için yapacağız. Her türlü eziyete katlanacak ve onlar için yaşayacağız...
Oysa çocukLarımız ne istiyor biliyor muyuz?
* Sevgimizi doğru ifade etmemizi istiyorlar,
* Çocuklarımız bizim yaşayamadığımız çocukluğumuzu değil, kendi çocukluklarını yaşamak istiyorlar,
* Onlara güvendiğimizi görmek istiyorlar.
* Onlar binlerce öğrencisi olan büyük özel okulları değil, gözleri sevgiyle bakan öğretmenleri ve paylaşımları içten olan okullarda olmak istiyorlar.
* Gösterişi olan oyuncaklarla dolu yuvalar ya da koridorları pembeye boyanmış okullar değil, onlar EĞİTİM istiyorlar.
* Son model arabaları ya da herkesin ayrı odalarda oturdukları kocaman evleri değil. Var olan evlerimizde birlikte yaşamak istiyorlar.
* Kredi kartı borçlarımız ya da taksitlerimiz yüzünden ertelenmiş ihtiyaçlara sabır gösterirken, bizleri anlayışla beklerken, bu anlayışı FARK etmemizi istiyorlar.
* Yaşamdaki mücadelemizde onlarında omzumuzun yanında olduklarını görmemizi ve bunu söylememizi istiyorlar. “Senin için bunca çaba, yorgunluk senin geleceğin için..." yerine “seninle yaşamak, seninle paylaşmak çok güzel" dememizi istiyorlar.
* Hani onlar için çalışırken onlara ayıramadığımız zamanın bir kısmını istiyorlar.
* Uzun telefon görüşmelerimizin daha kısa olmasını,
* İş arkadaşlarımıza ya da komşumuza gösterdiğimiz saygının ve ilgini tamamını...
* Yarınları birlikte planlamayı,
* Hayallerimizi, duygularımızı paylaşmayı istiyorlar.
* Arkadaşlarını tanımamızı, onu arkadaşlarının yanında eleştirmememizi, hatta arkadaşlarının yanında iyi özelliklerini belirtip güvenimizi göstermemizi istiyorlar.
* Tatil için birlikte plan yapmayı,
* Okul seçiminde onun da kararını almamızı,
* Onu değiştirmek için değil kendimizi değiştirmek için çaba sarf etmemizi istiyorlar.
* Üzüntü ve dertlerini fark etmemizi ve dinlememizi istiyorlar.
* Ona olan kızgınlığımızı başka zamanlarda, başka olaylarda değil tepkimizi zamanında göstermemizi ama davranışının nedenlerini anlatmamızı istiyorlar.
* Yaptıkları ya da düşündükleri hakkında tahminde bulunmadan, direk İLETİŞİM kurmamızı istiyorlar.
* Her zaman kontrol edilmemek istiyorlar.
* Başarılarını takdir etmemizi ama abartmamamızı istiyorlar.
* Birlikte çok ortak noktamızın olduğunu bizimde fark etmemizi istiyorlar.
* Hata yaptığımızda özür dilememizi istiyorlar, tıpkı bizim onlardan istediğimiz gibi.
* İyiliğinin karşılığında da tabiî ki teşekkür etmemizi istiyorlar.
* ONU OLDUĞU GİBİ KABUL ETMEMİZİ,
* KİŞİLİĞİNE ÖNEM VERMEMİZİ,
* DUYGULARINI ANLAMAMIZI,
* ONA SEVGİMİZİ KORKMADAN SÖYLEMEMİZİ istiyorlar.
Unutmayalım ki onlar bizim bir parçamız ve üzerine kurduğumuz hayallerimiz var. Bütün bunları çocuklarımız için olmasa bile kendimiz için yapalım. Hayallerimiz için, GELECEĞİMİZ için. Çocuklarımızın bizler gibi anne baba olmamaları, çocukları için çok büyük hayaller kurmamaları için.
"YAHU BU ÇOCUK NE İSTİYOR?" Bunu hep söyleriz de nedense hiç derinlemesine düşünmeyiz.
Kendinizi ve çocuğunuzu anlamanız, anlaşılmanız ve sevgilerinizi korkmadan söyleyebilmeniz dileği ile.
Sevgi ile kalın...
Nebahat BOĞUT
Uz. Çocuk Gelişimi Eğitimcisi
nebahatbogut@gmail.com
"Bu yazı Okul Öncesi Yazarlar Sitesi ( www.okuloncesi.gen.tr )'nden alıntıdır."
Ya çocuklarımız... Ya onlar, onlar acaba ne ister hiç düşündünüz mü? Düşündük mü?
Elbette düşündük. Hem de onlardan önce düşündük. Onlar adına her şeyi hayal ettik. İyi bir gelecekleri olsun diye çok çalıştık, çalışacağız. Her türlü güçlüğe göğüs gerecek, gerekirse en ağır işleri onlar için yapacağız. Her türlü eziyete katlanacak ve onlar için yaşayacağız...
Oysa çocukLarımız ne istiyor biliyor muyuz?
* Sevgimizi doğru ifade etmemizi istiyorlar,
* Çocuklarımız bizim yaşayamadığımız çocukluğumuzu değil, kendi çocukluklarını yaşamak istiyorlar,
* Onlara güvendiğimizi görmek istiyorlar.
* Onlar binlerce öğrencisi olan büyük özel okulları değil, gözleri sevgiyle bakan öğretmenleri ve paylaşımları içten olan okullarda olmak istiyorlar.
* Gösterişi olan oyuncaklarla dolu yuvalar ya da koridorları pembeye boyanmış okullar değil, onlar EĞİTİM istiyorlar.
* Son model arabaları ya da herkesin ayrı odalarda oturdukları kocaman evleri değil. Var olan evlerimizde birlikte yaşamak istiyorlar.
* Kredi kartı borçlarımız ya da taksitlerimiz yüzünden ertelenmiş ihtiyaçlara sabır gösterirken, bizleri anlayışla beklerken, bu anlayışı FARK etmemizi istiyorlar.
* Yaşamdaki mücadelemizde onlarında omzumuzun yanında olduklarını görmemizi ve bunu söylememizi istiyorlar. “Senin için bunca çaba, yorgunluk senin geleceğin için..." yerine “seninle yaşamak, seninle paylaşmak çok güzel" dememizi istiyorlar.
* Hani onlar için çalışırken onlara ayıramadığımız zamanın bir kısmını istiyorlar.
* Uzun telefon görüşmelerimizin daha kısa olmasını,
* İş arkadaşlarımıza ya da komşumuza gösterdiğimiz saygının ve ilgini tamamını...
* Yarınları birlikte planlamayı,
* Hayallerimizi, duygularımızı paylaşmayı istiyorlar.
* Arkadaşlarını tanımamızı, onu arkadaşlarının yanında eleştirmememizi, hatta arkadaşlarının yanında iyi özelliklerini belirtip güvenimizi göstermemizi istiyorlar.
* Tatil için birlikte plan yapmayı,
* Okul seçiminde onun da kararını almamızı,
* Onu değiştirmek için değil kendimizi değiştirmek için çaba sarf etmemizi istiyorlar.
* Üzüntü ve dertlerini fark etmemizi ve dinlememizi istiyorlar.
* Ona olan kızgınlığımızı başka zamanlarda, başka olaylarda değil tepkimizi zamanında göstermemizi ama davranışının nedenlerini anlatmamızı istiyorlar.
* Yaptıkları ya da düşündükleri hakkında tahminde bulunmadan, direk İLETİŞİM kurmamızı istiyorlar.
* Her zaman kontrol edilmemek istiyorlar.
* Başarılarını takdir etmemizi ama abartmamamızı istiyorlar.
* Birlikte çok ortak noktamızın olduğunu bizimde fark etmemizi istiyorlar.
* Hata yaptığımızda özür dilememizi istiyorlar, tıpkı bizim onlardan istediğimiz gibi.
* İyiliğinin karşılığında da tabiî ki teşekkür etmemizi istiyorlar.
* ONU OLDUĞU GİBİ KABUL ETMEMİZİ,
* KİŞİLİĞİNE ÖNEM VERMEMİZİ,
* DUYGULARINI ANLAMAMIZI,
* ONA SEVGİMİZİ KORKMADAN SÖYLEMEMİZİ istiyorlar.
Unutmayalım ki onlar bizim bir parçamız ve üzerine kurduğumuz hayallerimiz var. Bütün bunları çocuklarımız için olmasa bile kendimiz için yapalım. Hayallerimiz için, GELECEĞİMİZ için. Çocuklarımızın bizler gibi anne baba olmamaları, çocukları için çok büyük hayaller kurmamaları için.
"YAHU BU ÇOCUK NE İSTİYOR?" Bunu hep söyleriz de nedense hiç derinlemesine düşünmeyiz.
Kendinizi ve çocuğunuzu anlamanız, anlaşılmanız ve sevgilerinizi korkmadan söyleyebilmeniz dileği ile.
Sevgi ile kalın...
Nebahat BOĞUT
Uz. Çocuk Gelişimi Eğitimcisi
nebahatbogut@gmail.com
"Bu yazı Okul Öncesi Yazarlar Sitesi ( www.okuloncesi.gen.tr )'nden alıntıdır."
Yorumlar