biSGen-eLvitodeLLa

yaLnız; ben'in sen'den ben'in siz'den ben'in biz'den  yaLnız; ben'in ben'den  ayrı düştüğüdür yaLnız; ben'in söz'den ben'in göz'den öz'den koptuğudur yaLnız; göLgesine dost dostuna post vidası kayıp bi somundur yaLnız; göLgesine dargın göLgesi ona dargın hep ama hep daLgın yaLnız = ( dünya  + siz ) - giz yaLnız; aşağıdan bakan için yıLdız ve yukarıdan bakıLamayandır yaLnız;  kaLabaLığı görmeyen  kaLabaLığa görünmeyen kaLabaLık güLemeyendir 1 Ağustos 2007 Myb

Bir boşluk var bugünlerde içimde. Hayatımı hiçbir yere sığdıramıyorum. Nereye koysam fazla belki de eksik. Tatsız ve artık dörtlü bir melodi gibiyim. Bir sirkte metrelerce yükseklikte incecik bir ipte sallapati yürüyorum sanki. Sonra birden berrak ve pırıl pırıl bir ırmak düşlüyorum. İçim huzurla doluyor ve mis gibi çimen kokusunu hayal ediyorum. İçimdeki boşluğun yaşama sevincimi etkilememiş olmasına çok seviniyorum sonra da. Karmaşıklığın içinde öz yaşayabilmeyi başarmanın ne denli zor olduğunu biliyorum. Kendim için yaşamak! Hayır bu bana göre değil. Birileri için yaşamışım yaşadıklarımı. Öğrendiklerim birilerine öğretmek için söylediklerim birilerinin duyması ve duyduklarım birilerine söylemek içinmiş. Ne tuhaf yazılar yazmışım. Birileri okusun ilgi çeksin diye mi acaba? Cümlelerimin ne başı ne sonu belli. Atlanmış konular, iç içe geçmiş ve anlamsızlaşmanın sınırından dönmüş kelime oyunları… ama hepsi benim. Öz mü şimdi yazdıklarım ? Benim özüm sadece yaşadıklarım mı ? Ya düşlerim ...

Ayna çok sevdiğim bi grup olmasa daa bu sözleri paylaşmak istedm. Çok derinnn. Bu aşk iki umuttan kopan İsyancı günahların sıgındıgı bir adaydı Hayat denen azgın denizde Bu aşk gerçegin gözünün içine baka baka Gülümsemekti acılara Bu aşk bir devrimdi her şeyi reddeden Ve her devrim ilk kendi çocuklarını tüketir Seninle ben bu öykünün Kaybeden iki kahramanıyız S eninle ben dünyada ve cehennem de İki garip yabancıyız

Sözcüklerim varmıyor uzaklarına… Düşüncemdesin aklımın karmaşık bulduğum bir adresindesin Gittiğim tüm yolların vardığı . Çığlıklara karışan sevda yüklü bir sesim var Güzel mi değil mi bilemediğim boğulan ama beni rahatlatan Duy sesimi çığlığımı duy yeter ki duy. Artık kaybolmak istemiyorum aramızdaki dağın eteklerinde Sessizliğime ortak ol… ya da sesim ol… Bu yüzden işte özlemem yaşadığın şehirleri, soluduğun havayı Çığlıklara karışan sevda yüklü bir sesim var Ya duy sesimi ya da sessizliğim ol…

Yarın Bayram... Çocukluğum da güzeldi bayramlar. Annemin diktiği kırmızı elbiseme bahçede oynarken döktüğüm yağlıboyadan sonra ağlamalarımı ve hasta ve bitap yatakta geçirdiklerimi saymazsak... Yıllar sonra bayram sevinci yaşamıştım seninle de... Tükenmek üzere olan küçük bir yüreği avuçlarına alarak yaşatmayı başardın. Şimdi seni hissederek mutluyum. Yokluğunun acısı yetmezmiş gibi seninle olmanın bayram; sensizliğinse soğuk ve karanlık bir zindan olduğunu anlıyorum şimdilerde... Ne olur gelsen ansızın... tutsan ellerimi sımsıkı ve sarılsak doyasıya ve dinse acılarım... İyi Bayramlar Ey Sevgili... sana iyi bayramlar.

Y arın anneme sarılmak isterdim doyasıya.... bayram olduğu için değil , gariptir; özlediğim için... kokusuna ihityaç duyduğum için... ve en çok onun göğsüne yasladığımda başımı, hiç bişeyden korkmadığım için... ve gözyaşlarımı mendile gerek duymadan teniyle silebildiği için ... Ve acılarımı hiçkırıklarıma katılarak paylaştığı ve bana hiiiç kıyamadığı için...