BİR KAR TANESİ ÜZERİNE (bir güneş ve sonsuzluk arasında) Pekin ağırlığının inceliği değil, burada gergin, dünya, ve her zamanki gibi; ne de yeşil çeşme bakışı onun kimi zaman yalnız güneşin suyu ile şimdi; ne de narin inişi yanaklarının suskun, karanlık oyuğuna ağzının; ne de hoş omzu, farklı bir japongülü gibi şimdi ve ne temiz; ne de saçı, altından, gri, bir gün, sonra siyah, eşsiz değerde; ne de öyle telaş eden, herşeyinde günün ve gecenin, ve herşeyin üzerinde, daktiloda, kalemde, tükenmezdi küçük elleri, benim için; ne de…; dediler ki talihim için bana: "Son büyüm, iyi hatırla! İyi hatırla!, yerleşti sahip olduğum olumsuz bir şeyde; sanki bir grinin ışıklarını yayan gölge esintisi, sesleri bir sessizliğin (ve sonsuz ahenkten olan şimdi), ölümcül bilinmeyeni bir cüretkar güzelliğin; yerleşimci, kuşkusuz, daha görünür, belki, tutulmalarda." Talihim için, daha geçe kaldı sonsuzluk; ve çıktı o; sonra anlattığı gibi, düşünülmüş bir tünelin başka ağzında: ve çıkışını da gör