Batı müziğinde iki sesin arası iki eşit parçaya bölünmektedir ve arada kalan ses diyez ya da bemol ifadeleriyle tanımlanır. Ancak Türk Müziğinde iki notanın arası her birine koma ismi verdiğimiz 9 eşit parçaya ayrılmaktadır. 1,4,5 ve 8 komanın özel isimleri ve harfleri(rumuz) vardır. Makamları ortaya çıkaracak olan dörtlü ve beşliler oluşturulurken bu isimler ve harflerden yararlanılır.
RE MAJÖR
Klasik dinçliğin, gürbüzlüğün, anlatım berraklığının tonudur. Özellikle yaylı çalgıların yapısına uygundur. Re majör'ün tonik ve dominantını kemanın, viyolanın, çellonun açık telleri verebilir, bu yüzden, üçlü akorları ve dizisel geçişleri bu çalgılar, en hızlı tempoda, doğal bir rahatlıkla çalabilirler.
Birçok keman konçertosu bu tondan yazılmıştır; en ünlüleri, Beethoven'ın , Brahms'ın, Çaykovski'nin konçertolarıdır.
Mozart'ın "Prag" senfonisiyle sevimli "Haffner" senfonisi, müziği birlikte yaşamanın sevincini yansıtan bu iki yapıt, Re majör tonundadır.
Haydn'ın en sık çalınan senfonilerinden biri, Londra konserleri için bestelenen 104. senfoni, re majör tonundadır.
Amerika'nın geçmişteki müzik eleştirmenlerinden biri, bir tarihte, Boston'da yeni açılan Symphony Hall'ün yangın çıkış kapılarının üstüne, "Brahms çalındığında çıkılır" yazılmasını önermişti! Bu yazar daha sonra, Brahms karşıtı görüşlerini şöylece açığa vurmuştur: "Brahms'ın Re majör ikinci senfonisi, dört senfoni içinde en çok daha izi taşıyanı, dinleyicilerin rahatça kabul gösterebileceği nitelikte olanıdır."
Prokofiev, modern bir anlayışla, bir Haydn senfonisini yeniden yazabileceğini dünyaya kanıtlamak için, "Klasik Senfoni"sini Re majör tonunda bestelemiştir.
Nicolas SLONIMSKY'den çeviren : Üner BİRKAN
Yorumlar