Baba Olunca Anlarsın

Merhaba sevgili babacığım
Nasılsın diye sormuyor
İyi olman için dualar ediyorum...

Doğduğumda beni kucağına alıp
“Adın Umut olsun” demiştin
Beni ilkokula kadar
“Umudum” diye okşadın ve sevdin
Okula başlayınca
“Sen artık koca adam oldun” deyip
Sadece başımı sıvazladın...

Derslerime yardımcı olmak için
Benden çok sen çabalardın
Benim aklım oyunda televizyonda
Bunu bilirdin ve saklamazdın
Bunu nereden bildiğini
Hiç anlamamıştım...

Yolda giderken birgün
Başka bir babanın
Oğluna vurduğunu gördüm
Koşarak sana geldim
Ve sana sordum
“Baba o adam kıydı,
Sen bana kıyar mıydın”
“Ben sana kıyamam” demiştin
Küçüktüm sebebini anlamamıştım
Baba olunca anlarsın demiştin
Ben baba oldum ve seni
Çok ama çok iyi anladım...

Okul yıllarım bitti
Artık ekmek peşindeyim
Babam senin izindeyim
Meğer ne zormuş çalışmak
Eve ekmek getirme kavgası
Bütün gün birileriyle uğraşmak
Adamlığını yitirmeden kazanmak
Güler yüzlü ve merhametli kalmak
Meğer ne zormuş baba olmak
Hem bütün gün ağır yükler
Yetmezmiş gibi ağır sözler
Hem bedenin hem ruhun
Gitgide ezilmesine rağmen
Eve gelince benden ve annemden
Şefkatini ilgini hiç esirgemezdin
Nasıl başardığını sormuştum
Baba olunca anlarsın demiştin
Ben baba oldum ve seni
Çok ama çok iyi anladım...

Askere gitme vakti geldin
“Vatan sana emanet” dedin
Bana emanet babam rahat ol
Sizi önce Allah’a sonra size
Vatan önce Allah’a sonra bana
Emanete ihanet olmaz
Bunuda senden öğrendim...

Beni asker ocağına gönderdin
Belki yemedin belki içmedin
Ama beni hiç muhtaç
Beni hiç yetim bırakmadın
Mektuplar attın telefonlar açtın
Bana gülüyordun ama
Belki içinden kan ağladın
Bir insan çocuğunu bu kadar
Kendinden bile fazla sever miydi
Baba olunca anlarsın demiştin
Ben baba oldum ve seni
Çok ama çok iyi anladım...

Birtek ilk zamanlar
Gelinini istememiştin
Sonradan onuda sevmiştin
Hatta bir ara onu benden
Daha çok sevdiğini sanmıştım
Eee onu ben seçmiştim
Beni ise sen yetiştirmiştin...

Her akşam o hatırlatıyor
Anama ve sana dua etmem için
Yanyana diz çöküp ellerimizi açıyoruz
Yüce rabb’imden tek isteğimiz
İkinizinde mekanını cennet etsin...

Meğer insan neleri özlermiş
Birşeyler yiyip içerken
Ağzından çıkan o tuhaf sesler
Çok kızardık sana
Şimdi düşünüp gülümsüyorum
Hatta bazen yemekte
Şöyle bir çocuklara bakıyorum
Çorbaya kaşığımı daldırıyor
Ağzıma yaklaştırıyor
Başımı havaya kaldırıyor
Ve sessizce “Bu senin için” diyor
Öyle bir höpürdetiyorum ki
Çocuklar bana bakıyor
“Ya baba” diye çıkışıyorlar
Aynı sen ve ben gibiyiz
Tek farkımız artık ben babayım
Onlar çocuk ve sen yoksun...

Hani şu çok bilmiş tavırların
Bilge gibi konuşmaların vardı ya
O kadar çok konuşur bizi sıkardın
Ya bildiklerimizi anlatırdın
Ya da bilmediğin konularda
Olur olmaz yorum yapardın
Biliyor musun ne öğrendim
Yeni nesil hep daha çok öğreniyor
Şimdi ben de senin gibi
Karışıyorum birşeylerine
Çok kızıyorlar biliyorum
Elimde değil dayanamıyorum
Baba olunca anlarsın demiştin
Ben baba oldum ve seni
Çok ama çok iyi anladım...

Artık göç vakti geldi demişsin
Duydum ve kahroldum
Hemen koştum sana koştum
Beni yanına sokmadılar
İstememişsin neden baba
Bunca yıldır hep bana dosttun
Şimdi ne oldu da
Beni yanına bile yanaştırmadın
Elbet vardır bir sebebi
Diye diye kendimi avuttum
Sonra içeriden
Acı bir feryat duydum
Anamın yere yığıldığını gördüm
Yine içeri alınmadım...

On dakika sonra biri yanaştı
Yüzüme baktı
“Hem anadan hem babadan,
Artık teksin başın sağolsun”
Bir not iletti ufak bir kağıtta
Kırık dökük bir yazıyla
“Beni en son gördüğün gibi,
Mutlu hatırlamanı istiyordum”
Neden dedim babam neden
Baba olunca anlarsın demiştin
Ben baba oldum ve seni
Çok ama çok iyi anladım...

Fırat Çandır