Üzünçlü Anılar

Sarmaladığımda beyaz tenini senin
mavi sarmaşıklar ve ten rengi gül ile;
Doğurgan çayır ve gölgeli ormanda ise
bin muhabbet şakıdığında sen;
Çaldığında kır flavtası benim için
söylemek için hayret verici yüzünün şarkısını;
Mutluluk veren kulübemizde nasıldı;
senin adınla çağrılırdım ben, benimkiyle sen;
Dahası...
Yo yeter bu kadar sevgili Klori,
istemem söz edeyim daha büyük zevklerden,
inciten anıyı haykırmaya niyetim yok madem ki.
Diyecektim ki sana yalnız, tam şu anda ben
geçen tüm o yaşamı hatırladım bi',
bilmiyorum nasıl ölmeyeceğim bu işkenceden.
Manuel Martinez de Navarrete
Saygıyla
Elvitodella