Batı müziğinde iki sesin arası iki eşit parçaya bölünmektedir ve arada kalan ses diyez ya da bemol ifadeleriyle tanımlanır. Ancak Türk Müziğinde iki notanın arası her birine koma ismi verdiğimiz 9 eşit parçaya ayrılmaktadır. 1,4,5 ve 8 komanın özel isimleri ve harfleri(rumuz) vardır. Makamları ortaya çıkaracak olan dörtlü ve beşliler oluşturulurken bu isimler ve harflerden yararlanılır.
Büyük şirketlerden birinin Genel Müdürü, gerçek bir klasik müzik aşığıymış.
Günlerden bir gün, şehre ünlü bir orkestra gelmiş. Vereceği konserin en önemli
parçası da Schubert'in ünlü 'Bitmeyen Senfoni'siymiş'. Genel Müdür bu eseri dinlemek
için çok hevesli olmasına rağmen, işi nedeni ile, konsere gidemeyeceğinden, gelen
davetiyeyi şirketin İnsan Kaynakları Başkanı'na vermiş ve 'Lütfen bu konsere git ve
bana izlenimlerini aktar' demiş.
Genel Müdür'den aldığı talimatla konsere giden müdürden, ertesi gün bir
değerlendirme raporu gelmiş.
' Sayın Genel Müdürüm ,
1- Dört obuacı konserin önemli bir süresinde boş oturdular. Bunların sayısı
azaltılırsa konsere daha çok katkıda bulunurlar.
2- Orkestrada on iki kemancı var. Bunların hepsi aynı anda hareket ediyorlar, ve
aynı notaları seslendiriyorlar. Bence ciddi bir yanlışlık. Kesinlikle personel
tasarrufu yapılmalıdır.
3- Onaltılık notalara ağırlık verilmiş. Doğrusu büyük ziyan. Seyirciler sekizlik ve
onaltılık notalar arasındaki farkı anlamaz. Bu nedenle; onaltılık notalarla eser
çalarak yüksek ücret alan elemanlar yerine, sekizlik notaları çaldırıp, düşük
ücretle çalışan stajyerler kullanılmalıdır.
4- Yaylı sazlarla işlenen pasajlar, nefesli sazlarla aynen tekrarlanıyor. Bu durum
gereksiz tekrardan başka bir şey değildir.
Dolayısıyla; tekrarlar önlendiğinde, iki saatlik konser yarı yarıya inecektir.
Özet olarak sayın genel müdürüm; eğer Schubert bu önlemleri alsaydı 'Bitmemiş
Senfoni' kesinlikle biterdi.
Arz ederim efendim!
Yorumlar